Er zit een gênant patroon in onze spelavonden: ik ben doorgaans degene die het spel meebrengt en uitlegt aan nieuwe spelers. Ik verlies ook vrijwel altijd. Deels ligt dat aan mijn vaste medespelers, een trio slimmeriken die elk nieuw spel heel snel doorzien. Maar meer dan mij lief is, gebeurt het ook dat ik een onverstandige zet maak, waarmee ik mijzelf buiten spel zet of een andere speler de overwinning cadeau geef. Het was niet anders bij onze eerste sessie van Pax Pamir, op de eerste Zot van ‘t Spel spellenavond sinds de zomer van 2020.